هنگامی که شرکت ها به فکر تغییر از سیستم دوربین مدار بسته آنالوگ به راهکارهای HD مبتنی بر شبکه می افتند، همیشه این پیش زمینه ذهنی وجود دارد که پهنای باند به شدت افزایش می یابد، که همراه با آن هزینه های توسعه شبکه و قابلیت های ذخیره سازی نیز باید در نظر گرفته شود، با وجود اینکه این نگرانی ها درست هستند، حقیقت این است که نظارت ویدئویی HD به آن میزان پهنای باند و فضای ذخیره سازی که شما ممکن است فکر کنید نیاز ندارد.
وقتی کار به مدیرت شبکه یک شرکت می رسد، متخصصین IT، با این مسئله که چگونه آن را تخصیص دهند، عموما محتاط و استراتژیک رفتار می کنند. با میزان اندکی از پهنای باند که معمولا برای نظارت ویدئویی رزرو می شود، آخرین چیزی که یک مدیر IT می خواهد، دادن تصویر ویدئویی است، مخصوصا به صورت HD، چرا که کل شبکه را کند کرده و فضای ذخیره سازی بسیار زیادی اشغال می کند.
پیش زمینه ذهنی آنهایی که با نظارت ویدئویی HD ناآشنا هستند این است که نظارت HD پهنای باند و فضای ذخیره سازی بسیاری را مصرف می کند و اینکه شما باید پول زیادی برای گسترش ظرفیت شبکه و فضای ذخیره سازی خود خرج کنید تا بتواند آنها را آماده کنید. اما نظارت HD به آن اندازه ای که شما ممکن است انتظار داشته باشید، پهنای باند و فضای ذخیره سازی نیاز ندارد. مخصوصا با پیشرفت های تکنولوژیک، دوربین ها (دوربین cnb) و سیستم های نظارتی در حال هوشمند تر شدن هستند و بیشتر با تنوع شبکه و شرایط ذخیره سازی منطبق می شوند. در اینجا چهار شیوه آورده شده که شما می توانید با سیستم ها و دوربین های نظارت HD خود انجام داده و استفاده از پهنای باند را کاهش دهید.
انتخاب فرمت فشرده سازی مناسب
آشنا شدن با تنظیمات دوربین تحت شبکه به شما این اجازه را می دهد که خروجی تصویریتان را بدون مصرف زیاد حافظه، به حداکثر برسانید. یک فرمت فشرده سازی انتخاب کنید که بهتر از همه با نیازهای شما سازگار است. اگر به دنبال این هستند که ذخیره سازی تان را افزایش دهید، ممکن است بخواهید از فرمت فشرده سازی H.264 استفاده کنید. بیشتر کاربران نظارت ویدئویی HD بیشتر به H.264 متمایلند تا M-JPEG، به دلیل شیوه ای که فشرده سازی عمل می کند. در این شیوه، مانند M-JPEG را فریم به صورت یک موجودیت مجزا ذخیره نمی شود. ویدئو از یک فریم مرجع به نام فریم شاخص (I) تشکیل شده است، و نواحی متغیر تصویر در فریم های بعدی فریم های جزیی (P) نامیده می شود. نتیجه نهایی مجموعه فریم های I و فریم های P در یک الگوی مرتب است که در اکثر دوربین ها قابل پیکربندی است (برای مثال: هر ۳۰ فریم یک فریم I). این امر منجر به عکس های کامل کمتر (فریم هایI) و نیز استفاده کمتر از پهنای باند و فضای ذخیره سازی، بدون از دست دادن جزیئات تصویر می شود.
از رزولوشن مناسب استفاده کنید
دوربینی را انتخاب کنید که کمترین رزولوشنی که برای شما مناسب است را داشته باشد. چرا یک دوربین ۲ مگاپیکسلی انتخاب کنید در حالی که یک دوربین ۱ مگاپیکسلی نیز کار شما را راه می اندازد؟ رزولوشن بالاتر عموما به معنای پهنای باند بیشتر است، که نیازمند فضای ذخیره سازی بیشتری نیز می باشد. بدیهی است که در یک پارکینگ یا مناطقی که شما باید مساحت وسیعی را با جزئیات بالا نظارت کنید، یک دوربین با مگاپیکسل بالا نیاز است. اما اگر قرار باشد تنها یک راهرو یا درب را تحت نظر داشته باشید. منطقی است از دوربینی HDای استفاده کنید که جزئیاتی که مورد نظر شماست را با کمترین رزولوشن ممکن ثبت کند.
تعداد فریم بر ثانیه خود را کاهش دهید
شما در حال فیلمبرداری یک فیلم سینمایی نیستید، پس چه نیازی است که در حالت ۵۰ فریم بر ثانیه تصویربرداری کنید. اکثر افراد شاغل در زمینه امنیت از ۵-۷ فریم بر ثانیه استفاده می کنند، که در بیشتر مواقع، همه آن چیزی که نیاز دارید برای نظارت شهودی ببینید را به شما نشان می دهد و پهنای باند شما را به مقدار قابل توجهی از مگابایت آزاد می کند.
ضبط حرکت
جدای از تنظیم دوربین برای مصرف پهنای باند کمتر، ایده هوشمندانه ای است که سرورتان را به ضبط مبتنی بر رویداد پیکربندی کنید. به عنوان مثال، اگر سرورتان را جوری تنظیم کنید که تنها رویدادهای حرکتی را ضبط کند، شما سپس فیلمی خواهید داشت که تنها فعالیت های ناحیه مورد نظارت شما را ضبط کرده است. دوربین ها به احتمال زیاد برای نظارت زنده تصویری به سرور متصل اند، اما با ضبط مبتنی بر حرکت، آنها تنها داده ها را بر روی فضای ذخیره سازی، ذخیره نمی کنند.
