نصب دوربین مدار بسته آسانسور

محیط بالای کابین آسانسور به علت وجود موتورها، رله ها، سوئیچ ها و مدارهای الکترونیکی به شدت نویزی است. یکی از ویژگی های فیبر نوری عدم نویزپذیری آن است و به همین دلیل می توان از فیبر نوری برای انتقال بدون نویز سیگنال ویدئو از کابین آسانسور، به جعبه تقسیم و سپس از آن به نمایشگر استفاده کرد. امروزه برای حل مشکل کابل کشی و محیط نویزی بالای کابین آسانسور، استفاده از سیستم های انتقال بی سیم تحت پروتکل های ۸۰۲٫۱۱ به عنوان جایگزین کابل کواکسیال، زوج تأیید شده و فیبر نوری مطرح شده است. فهرست تجهیزات لازم برای این سیستم آنالوگ در آسانسورها و راهرو در جدول ۹-۱ گردآوری شده است.

سطح روشنایی فضای داخل کابین در اثر باز و بسته شدن درب آسانسور تغییر می کند. از این رو برای جلوگیری از تأثیر تغییرات سطح روشنایی بر کیفیت ویدئو باید از لنزهایی با دریچه دیافراگم خودکار یا دستی و یا شاتر الکترونیکی استفاده شود. میدان دید افقی لنزی با فاصله کانونی ۳٫۵ میلی متر روی حسگر ۱٫۲ اینچی، ۱۰۴ درجه است. میدان دید افقی همین لنز با فاصله کانونی ۲٫۸ و ۲٫۲ میلی متر روی حسگرهای ۱٫۳ و ۱٫۴ اینچی به ترتیب ۹۶ و ۹۳ درجه است. برای داشتن میدان دید ۶۰ درجه (مناسب برای پوشش راهروی منتهی به آسانسورها) باید از لنزی با فاصله کانونی ۸ میلی متر و حسگر ۱٫۲ اینچی،و یا لنزی با فاصله کانونی ۶ میلی متر و حسگر ۱٫۳ اینچی استفاده شود. تعیین ابعاد نمایشگرهای داخل راهرو تحت تأثیر ابعاد راهرو فاصله افراد از آنها و طریقه نصب روی پایه نگهدارنده قرار دارد و قطر آنها باید به اندازه ای بزرگ (۱۷ تا ۲۳ اینچ) باشد که تصویر چهره و رفتار افراد داخل آسانسور به راحتی قابل تشخیص باشد. وضوح تصویر نمایشگرهای داخل اتاق کنترل باید بالا باشد و به همین دلیل از این رو استفاده از نمایشگرهای لامپی یا LED با قطر ۹ یا ۱۵ اینچ توصیه می شود. دستگاه دی وی آر با ۴ کانال برای ضبط و مدیریت ویدئوی دوربین های آسانسور استفاده می شود و چاپگر داخل اتاق کنترل با ذکر تاریخ، زمان و نام دوربین، یک نسخه چاپی قابل استناد در دادگاه ها تولید می کند.

فهرست سوالات و نکات مهم در طراحی سیستم ویدئوی حفاظتی آسانسور

در طراحی هر نوع سیستم ویدئوی حفاظتی آسانسور برای به حداکثر رساندن جلوگیری از وقوع جرم باید به نکات و سوالات زیر توجه گردد:

ـ دوربین مدار بسته کابین آسانسور باید به شیوه روکار نصب شود یا به صورت توکار باشد؟ توصیه می شود از دوربین روکار با برچسب هشداردهنده استفاده شود تا افرادی که قصد عمل مجرمانه دارند دچار اضطراب شوند.

ـ عدم آگاهی مجرم از تحت نظر بودن تنها مزیت استفاده از دوربین توکار یا مخفی است و در نتیجه افزایش احتمال دستگیری وی توسط نگهبانان را در پی دارد.

ـ برخی از مسافرین از وجود دوربین توکار یا مخفی دچار اضطراب می شوند. به همین دلیل استفاده از این نوع دوربین ها ممکن است تأثیرگذاری کمتری داشته باشد.

ـ میدان دید دوربین داخل کابین آسانسور باید از نوع باز باشد. بهترین سیستم ها دارای میدان دید افقی ۹۰درجه و میدان عمودی ۷۰درجه هستند. زاویه دوربین نسبت به دیوارهای کابین و سقف باید ۴۵درجنه باشد.

ـ نباید هیچ نقطه کوری در کابین آسانسور باشد.

ـ محفظه نگهدارنده دوربین باید از نوع ضدخرابکاری و ضددستکاری باشد.

ـ روشنایی داخل آسانسور باید برای استفاده از انواع حسگرهای استاندارد CCD یا CMOS مناسب باشد.

ـ آیا برای افزایش امنیت اجازه نصب نمایشگر در هر طبقه وجود دارد؟ در اکثر سیستم های این چنینی، از یک نمایشگر در راهروی منتهی به آسانسور و اتاق کنترل استفاده می شود.

ـ توصیه می شود ویدئو دوربین ها به صورت پیوسته ضبط شود.