توصیه هایی برای کاهش آلارم خطا از طریق طراحی و نصب صحیح
توصیه هایی برای کاهش آلارم خطا از طریق طراحی و نصب صحیح
در بسیاری از موارد برای تکمیل سیستم های حفاظتی دوربین مدار بسته پس از خرید و نصب دوربین مدار بسته برای ایجاد امنیت و بازدارندگی بیشتر از سیستم های دزدگیر که مجهز به آلارم می باشند استفاده می شود. در شرایطی که سیستم های امنیتی حال حاضر پیوسته گوش بزنگ و آماده عمل هستند، بروز مکرر آلارم خطا می تواند برای کاربرانش هزینه ساز باشد، آن هم نه فقط از نظر مالی به طور خلاصه آلارم خطا هشداری از طریق سیستم امنیتی است که بدون دلیل واضحی بروز نموده است. برای کاهش بروز مسأله در اروپا استانداردها و دستورالعمل های تدوین گشته است. با ارائه استاندارد اروپایی، بریتانیا اقدام به اجرای دستورالعمل های PD6664 (طرح پیاده سازی استاندارد اروپایی پیرامون ورود غیرمجاز و سیستم های آلارم پیشگیرانه) و DD243 (دستورالعمل تمرینات هدفدار جهت کاهش آلارم های خطا، به نگارش کانون رؤسای پلیس بریتانیا) پرداخته است و ضمن ارتقای سطح استانداردهای اروپایی، کاهش چشمگیری در میزان بروز آلارم های خطا به وجود آورده است، هرچند خطاها همچنان باقی هستند.
بروز آلارم خطا می تواند منشا انسانی و در مواردی محیطی داشته باشد. بگذارید جداگانه هر یک از این عوامل را بررسی کنیم.
نقش کاربر در آلارم خطا
ممکن است با شرایطی روبرو شویم که مسئولیت های بیشتری را بر دوش کارکنان جوان تر و آموزش ندیده قرار می دهند. چرخاندن ساده کلید در قفل یک مسأله است و انتظار از کارکنان برای درک اینکه چه مواردی را در حراست محیط قبل از فعال نمودن سیستم هشدار دهنده در نظر بگیرند مساله ای کاملا متفاوت است، مگر اینکه آموزش لازم برای دانستن آن موارد را دیده باشند. از شایع ترین عوامل بروز آلارم خطا می توان به: وارد نمودن نادرست کد کاربری، نبستن کامل درها و پنجره ها، استفاده نادرست از دکمه اضطراری و ورود به محیطی که قبلا سیستم آلارم در آن فعال شده است.
چگونه در هنگام ورود به ساختمان آلارم خطا روی می دهد؟
بعضی مواقع کارکنان هنگام باز کردن در ساختمان نام کاربری خود را فراموش می کنند. در حال حاضر دستورالعمل PD6662 با پیشنهاد به کلیدداران امنیتی برای به همراه داشتن برچسب و یا کارت کد شده ای که مکمل روند ورود به مجموعه است، امکان بروز خطاهایی از این دست را از میان برده است. کارکنان می توانند این کارت ها را به دسته کلید شخصی خود اضافه کنند تا همواره در دسترسشان باشد. یک نمونه از پیشرفت های فناوری را می توان در اضافه شدن قابلیت کنترل دسترسی در سیستم آلارم ورود غیرمجاز دید. بدین معنی که تا زمانی که کلیدار مجموعه با کارت خود اقدام به غیرفعال نمودن کل سیستم نکند، ورودی اصلی ساختمان مسدود باقی می ماند اما در باقی اوقات (که سیستم غیرفعال است) کارکنان عادی می توانند با کارت های خود قفل را باز کرده و اقدام به تردد از در اصلی نمایند.
چگونه جلوی هشدارهای آخر شب را بگیریم؟
این هشدارها عموما در اثر باز و بسته شدن در و پنجره هایی که قبلا به خوبی جفت نشده اند روی می دهد. اگر دری هنگام فعال نمودن سیستم باز مانده باشد باعث اختلال در فعال سازی شده، حال آنکه با بستن صحیح درها از بروز خطا جلوگیری می شود، در اینجا اگر کاربران از قبل آگاه باشند که کدامیک از در و پنجره نیاز به بازدید و محکم شدن دارند می توانند قبل از ترک محل به آنها سرکشی نمایند.
چگونه فاکتورهای تأثیرگذار در بروز خطا را از بین ببریم؟
زمانی که سیستم هشدار اضطراری فعال می شود و از کارکنان در مورد علت فعال شدن آن پرسیده می شود، در پاسخ یا علت ناشی از تصادف دانسته (لیز خوردم و دستم به دکمه اش خورد) یا کنجکاوی که اگر این دکمه را فشار دهم چه می شود! در اینجا می توان به فاکتورهایی در این زمینه اشاره نمود. ابتدا اینکه، در هنگام طرح سیستم هشدار دهنده ریخته می شود، همکاری بسیار نزدیک با نصاب سیستم کاربران و شرکت مطبوع لازم است تا تجهیزات هشدار اضطراری فقط در نقاطی که واقعا لازم است و اینکه امکان فعالسازی تصادفی آن کمتر است نصب گردند. تنها همین مورد می تواند موجب کاهش آلارم های خطا گردد. مورد دوم مجددا آموزش کاربران است که نقشی مهم داشته و اطمینان می دهد که کلیه نفرات گروه از عواقب کاربری نادرست سیستم آگاه هستند. برخی شرکت ها بروز آلارم ای خطا ناشی از سهل انگاری را مشمول جریمه های انضباطی می دانند.
چطور از سرک کشی کارکنان در مناطق حفاظت شده جلوگیری کنیم؟
تنها دو پاسخ به این پرسش وجود دارد. اول اینکه، با بهبود قابلیت کنترل دسترسی به وسیله سیستم مدرن هشدار ورود غیرمجاز امکانی فراهم شود که با فعال شدن سیستم در یک ناحیه، کلیه درهای منتهی به آن نیز کاملا قفل شوند. دوم اینکه بجای تکیه بر صفحه کلیدی با نمایشگر 2خط – 16 کارکتری قدیمی که فقط فعال یا غیرفعال بودن گزینه ها را نشان می دهند، از رابطه های گرافیکی استفاده می شود. با نصب یک نمایشگر لمسی و گرافیکی کاربر پسند می توان وضعیت لحظه ای کلیه قسمت های سیستم را دقیقا زیرنظر داشت. در صورتی که این تجهیزات متفکرانه در نزدیکی نواحی حفاظت شده قرار گیرد، کاربران می توانند قبل از ورود به ناحیه مذکور وضعیت آن را بررسی نمایند.
آموزش برای بهینه کردن تعامل انسان با سیستم های هشدار:
تولیدکنندگان آلارم های امنیتی دائما واحدهای تحقیق و توسعه خود را ترغیب می کنند تا روش کار با محصولاتی که در حال طراحی آن هستند را برای مشتریان /کاربران بهتر کنند. فناوری به کار رفته در این محصولات نیز دائما در حال تکامل و بهبود است. با اینکه تولیدکنندگان تمام توان خود را به کار خواهند بست، اما شاید رسیدن به مرحله ای از پیشرفت که سیستم های هشدار دهنده کاملا خودکار و بی نیاز از دخالت انسان به وجود آیند، چندان امکان پذیر نباشد. عامل انسانی همواره یکی از موارد تعیین کننده در سیستم های شناسایی ورود غیرمجاز بوده است، پس برای حصول بهترین نتایج لازم به امر آموزش صحیح کارکنان توجه ویژه ای شود. در بحث پیاده سازی و کاربری سیستم های هشداردهنده این نکته نیز نباید فراموش شود که نصاب و اجرا کننده سیستم از همان ابتدا در روند امور و تصمیم گیری ها شرکت داده شود.
لنز مگاپیکسلی در دوربین مداربسته چیست و چرا به آن نیاز دارید؟(قسمت اول)
لنز مگاپیکسلی در دوربین مداربسته چیست و چرا به آن نیاز دارید؟
امروزه عصر بسیار هیجان انگیز و جذابی برای بخش های امنیتی محسوب می شود. آنها بالاخره تأییدیه مهاجرت از سیستم دوربین مدار بسته آنالوگ به مدل های جدید مگاپیکسلی را به دست آورده اند و انتظارات در این زمینه، افزایش خواهد یافت.
هنگامی که شما با متخصصان خود گرد هم می آیید، دوربین مدار بسته ای را انتخاب خواهید نمود که برنامه نصب آنها را دارید و به دنبال به دست آوردن کیفیت بالاتر، رزولوشن بیشتر و در بیشتر موارد، پوشش مساحت مشابهی از زمین با یک دوربین مدار بسته هستید حال آنکه در گذشته پوشش این مساحت به چندین مدل دوربین آنالوگ نیاز داشت. و در اینجا شما تنها اساس آن دوربین های مگاپیکسلی، که شامل سخت افزار مانیتورینگ و محفظه است را تأمین می نمایید. نظرتان درباره لنز چیست؟
لنز مناسب برای دوربین مدار بسته آنالوگ و آی پی
لنز مورد نیاز برای یک دوربین IP/مگاپیکسلی بسیار متفاوت از لنز مورد نیاز برای یک دوربین آنالوگ قدیمی است. دوربین های با رزولوشن بالا، نیازمند لنزهایی با کیفیت بالاتر می باشند.
برای مثال، لازم است اندازه مکان سطح کانونی لنز در یک دوربین مداربسته مگاپیکسلی، قابل مقایسه و یا کوچکتر از اندازه پیکسل روی سنسور باشد. برای برآورده نمودن این موضوع، برای دوربین های مگاپیکسلی، المان های بیشتر و اجزایی با دقت بالاتر مورد نیاز است که باعث می شود آنها نسبت به دوربین های آنالوگ همتای خود، بسیار مقرون به صرفه تر باشد.
اندازه مکانی یک لنز مگاپیکسلی مورد نیاز برای تمرکز بهتر روی سنسورهای مگاپیکسلی، بسیار کوچکتر است. اندازه مکانی یک لنز استاندارد، اجازه تمرکز دقیق روی یک سنسور مگاپیکسلی را نمی دهد.
برخی تصور می کنند که همه آنچه لازم است برخی از افراد برای مشخص نمودن یک دوربین مگاپیکسلی، انجام دهند، تعیین یک لنز مگاپیکسلی می باشد. اگرچه این موضوع به این سادگی نیست و در بسیاری از موارد، اطمینان از اینکه لنزهای مورد نیاز، همان لنزهای پیشنهادی و ارائه شده باشند، می تواند کاملا دشوار باشد.
در گذشته مشخص کردن لنز، فقط برای هر لنز استاندارد و قابل پذیرشی که توانایی انجام وظایف برای دوربین های مداربسته آنالوگ قدیمی را داشتند، مشکلی محسوب نمی شده است. در نتیجه، تعداد بسیار زیادی از طراحان و یکپارچه کنندگان (متخصصان) همچنان از این موضوع که برای دوربین های مداربسته مگاپیکسلی، یک لنز تنها یک لنز محسوب نمی شود، آگاه نیستند.
با استفاده از دوربین مدار بسته مگاپیکسلی، طراحان و متخصصان به دنیای کاملا جدیدی وارد می شوند که در آن وجود تصاویری با میلیون ها پیکسل و عرض ۱۵۰۰ پیکسل نرمال می باشند. و در این دنیای جدید خبری از ۳۲۰ خط TV جدید که در اغلب دوربین های آنالوگ استفاده می شد، نیست. در حال حاضر خطوط TV قدیمی، می توانند به عنوان ردیف هایی از پیکسل ها در نظر گرفته شوند. نیازهای مربوط به رزولوشن نیز در حال افزایش می باشند.
این یک واقعیت است، بسیاری از تولیدکنندگان، محصولات خود را به عنوان یک لنز مگاپیکسلی معرفی می کنند اما به ندرت تعریفی از مفاهیم و خصوصیات مگاپیکسل را ارائه می دهند.
آیا این مفهوم همان MP لنز است که در دوربین 1.3 مگاپیکسلی یا یک دوربین ۳ مگاپیکسلی به کار رود؟ شما احتمالا قادر خواهید بود حدس بزنید که سطوح مختلفی از دوربین های مگاپیکسلی نیز نیازمند لنزهای مختلفی هستند و دوربین هایی با مگاپیکسل بالاتر و پیکسل های کمتر، نسبت به مدل هایی با مگاپیکسل پایین تر، نیازمند لنزهایی با اجزای بیشتر و اجزایی با دقت بالاتر برای ارائه بازدهی بیشتر مِی باشند.
بنابراین آنچه می تواند به شما کمک کند، تعریف کیفیت لنزی است که نیاز دارید؟ مشخصات هر جفت خط به ازای هر میلی متر (LP/MM) خصوصیات رزولوشن مربوط به یک لنز را ارائه می دهد و به انتخاب لنز مناسب برای دوربین شما کمک می کند.
LP/MM کوچکترین عرض زوج پیکسل های همجواری که توسط لنز مشخص می شوند را تعیین می کند. به عنوان نمونه، دوربین های استاندارد آنالوگ به یک لنز با حدود LP/MM 30 نیاز دارند در حالی که لنزهای مگاپیکسلی از LP/MM 60 آغاز می شوند و تا LP/MM 200 افزایش می یایند. برای مثال، یک لنز با رزولوشن 60LP/MM که روی یک دوربین با مشخصات MP 1.3 و inch-1.3 که دارای رزولوشن LP/MM 133 است، قرار گرفته است. از کل رزولوشن دوربین استفاده نمی کند. این موضوع به این علت است که لنز تنها LP/MM 60 را تأمین می کند. در صورتی که دوربین برای استفاده از رزولوشن کامل خود به LP/MM 133 نیاز دارد. در واقع لنز مربوطه جزئیات مورد نیاز برای حسگر دوربین را فراهم نمی سازد.
در مثال بالا، یک ویژگی مانند یکه میله که دارای عرض یک پیکسلی می باشد، توسط لنزی با کیفیت و رزولوشن پایین تر، حذف می شود و قابل مشاهده نخواهد بود. قبل از اینکه لنز بتواند میله مذکور را تعیین کند، آن میله باید تقریبا ۳ پیکسل را پوشش داده باشد. به عبارت دیگر، هیچ جسمی با عرض کمتر از ۳ پیکسل، با لنز و دوربین مطرح شده در مثال قبلی قابل مشاهده نیست. در نتیجه با وجود اینکه شما پول زیادی را برای دوربین پرداخت نموده اید، پیکسل های اضافی دوربین به هدر می روند.
از این موضوع که در بسیاری از لنزها برچسب مگاپیکسلی مربوطه براساس LP/MM موجود در مرکز آن، و نه در لبه ها محاسبه شده است، نیز مطلع باشید، این تفاوت می تواند برای شما به عنوان یک کاربر بسیار مهم باشد. وجود لنزهای مگاپیکسلی که دارای LP/MM 60 در مرکز باشند ولی در لبه ها تنها دارای LP/MM 30 باشند، امری غیر عادی نیست. این بدین معنی است که رزولوشن در لبه های لنز مگاپیکسلی مذکور نسبت به لنز دوربین آنالوگ استاندارد با نصف قیمت، کیفیت بهتری نخواهد داشت.
اندازه و سایز پیکسل ها نیز در دوربین های مگاپیکسلی مختلف، متفاوت است و در انتخاب بهترین لنز برای آن دوربین خاص، موثر خواهد بود. رزولوشن و LP/MM مورد نیاز برای دوربین نیز می تواند براساس اندازه پیکسل دوربین محاسبه شود.
علاوه بر پیچیدگی محاسبات مربوطه، عرض فیزیکی پیکسل ها در دوربین های مذکور نیز به علت اندازه های مختلف حسگر تصویر و تعداد پیکسل هایی که باید در یک تصویر منظور شوند، متفاوت خواهد بود.
به عبارت دیگر، می توانید سنسورهایی با دو سایز مختلف و مجموع پیکسل های یکسان را داشته باشید، ولی در عین حال رزولوشن مورد نیاز برای لنز متفاوت خواهد بود.
این موضوع به این معناست که LP/MM تنها با اندازه پیکسل های روی حسگر، نسبت دارد. امکان دارد لنزی با LP/MM 120 برای یک دوربین 1.3 مگاپیکسلی که دارای تصویربردار 1.2 اینچی است، عالی باشد، اما برای یک دوربین 2 مگاپیکسلی با استفاده از تصویربردار 1.3 اینچی خوب نیست؛ زیرا اندازه پیکسل های دوربین قبلی بسیار کوچکتر از پیکسل های دوربین دومی می باشد. به طور ایده آل، رزولوشن لنز باید بزرگتر از رزولوشن دوربین باشد.
