مقایسه سطح امنیت دوربین مدار بسته تحت شبکه با آنالوگ

مقاله قسمت دوم

امنیت شبکه و انتقال امن

انتقال اطلاعات به مثابه انتقال یک سری مدارک حساس از یک شخص به شخص دیگر می باشد. هنگامی که فرستنده بخواهد مدارک را ارسال کند، ابتدا باید مشخصات خود را اعلام کند. پس از این مرحله باید مشخص شود که آیا هویت اعلام شده با شخص فرستنده مطابقت دارد یا نه و در نهایت باید مشخص گردد که آیا این شخص قابل اعتماد است.اگر تمام این موارد به خوبی پشت سر گذاشته شوند، بسته مهر و موم شده ارسال گشته و به گیرنده خواهد رسید.

گیرنده نیز فرایندی مشابه با فرستنده را پشت سر خواهد گذاشت و صحت و مهر و موم نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت. پس از دریافت بسته، گیرنده آن را باز خواهد کرد و مدارک را خواهد خواند. یک ارتباط امن نیز بدین شکل انجام می گیرد و شامل سه مرحله می باشد:

۱ـ معرفی: مرحله اولیه به منظور معرفی فرستنده به شبکه و مقصد می باشد این مرحله به واسطه تعریف نام کاربری و رمز ورود، فیلترینگ آی پی MAC/ و یا SSL انجام می پذیرد.

۲ـ مجوز: هنگامی که بخش اول به پایان رسید، پیش از آنکه اتصال شکل گیرد، مجوز کاربر باید بررسی گردد. در این مجوز میزان دسترسی کاربر مشخص شده است. سطح دسترسی به واسطه یک پایگاه داده ای از پیش تعیین شده تعریف می شود و به واسطه نام کاربری و رمز ورود به کاربر اختصاص داده می شود.

۳ـ سطح محرمانه بودن: بخش نهایی تعیین سطح محرمانه بودن اطلاعات می باشد. این بخش به وسیله کدگذاری ارتباط شکل می گیرد و افراد غیرمجاز را محدود می کند. استفاده از سیستم کدگذاری می تواند باعث کاهش دسترسی و سطح عملکرد کاربر گردد. در این بخش از روش های مختلفی استفاده می شود که از این جمله می توان به (VPN و SSL/TLSHTTPS) اشاره کرد.

VPN

VPN یک تونل امنیتی بین نقاط ارتباطی برقرار می سازد. تنها سیستم هایی که کلید صحیحی داشته باشند،می توانند از طریق این تونل به شبکه متصل شوند و دیگر سیستم نهای موجود بین سرور و کلاینت قادر به دسترسی و دیدن اطلاعات نمی باشند. با استفاده از VPN، سایت های مختلف می توانند به شکلی ایمن از طریق اینترنت به یکدیگر متصل شوند.

SSL/TLS

یکی از روش های تامین امنیت، کدگذاری اطلاعات می باشد. بدین طریق تنها فردی که مجوز داشته باشد می تواند از اطلاعاتی که ارسال شده استفاده نماید. در این حالت تونل امنیتی مانند VPN وجود ندارد. تکنیک های کدگذاری مختلفی وجود دارد که از این قبیل می توان به WEP، SSL و WPA اشاره کرد که دو مورد آخر مربوط به شبکه های بی سیم می باشند. هنگامی که از SSL یا H-TPS استفاده می کنیم، تمام اطلاعات ارسال شده از طریق شبکه کدگذاری می شوند و تنها گیرنده مجوزدار قادر است این اطلاعات را باز نماید.

حفاظت از اجزا / ردیابی ورود بدون مجوز

هر شبکه می تواند در خطر تهاجم قرار داشته باشد. مهاجم می تواند به سیستم یا امنیت شبکه آسیب برساند. مهاجمانی همچون ویروس ها، کرم ها و تروجان ها امروزه بسیار رایج شده اند. برای غلبه بر این تهاجمات از فایروال ها و آنتی ویروس ها استفاده می شود و سیستم های کاربری مجبورند تا به طور مداوم اطلاعات خود را از طریق شرکت های سازنده، به روز کنند. هنگامی که یک LAN به اینترنت متصل می شود، فایروال باید فعال باشد. فایروال به منزله یک نگهبان است که از ورود اطلاعات مضر و غیرمجاز از طریق اینترنت به شبکه جلوگیری می نماید. از فایروال همچنین می توان جهت فیلتر کردن انتقال اطلاعات و یا محدود کردن دسترسی نیز استفاده کرد.

امنیت در شبکه های بی سیم

با توجه به ماهیت ارتباط بی سیم، هر جا که یک سیستم بی سیم موجود باشد، امکان ورود به شبکه وجود دارد، پس نیاز امنیتی در شبکه های بی سیم بیشتر از سایر شبکه ها است. رایج ترین استاندارد به کار رفته در شبکه های بی سیم، WEP می باشد. در این سیستم از کدگذاری RSA بر پایه RC4 استفاده شده است و از دسترسی افراد غیرمجاز جلوگیری می شود، اما در این روش خود کلید، قفل گذاری نمی شود و قفل می تواند باز شود. به همین دلیل این سیستم یک سیستم امنیتی پایه و ساده می باشد. یک کلید WEP به طور معمول متشکل از (۶۴)۴۰ یا ۱۲۸ بیت می باشد. برای تقویت امنیت شبکه های بی سیم، می توان از فیلترینگ آی پی یا MAC نیز استفاده کرد.

امروزه از استانداردهای جدیدی همچون WPA استفاده می شود که سطح امنیتی را بسیار افزایش داده و کمبودهای استاندارد WEP را جبران نموده است.

نتیجه

آنچه در این مقاله مورد توجه بوده، تفاوت های بین سیستم های نظارتی دوربین مدار بسته و سیستم های مبتنی بر آی پی نیست، بلکه امنیت این سیستم ها است. زمانی که از یک سیستم مدار بسته استفاده می کنیم تنها باید امیدوار باشیم که کسی کابل و تجهیزات را پیدا نکند، اما در سیستم های نظارتی مبتنی بر آی پی ابزار و روش های بسیار زیادی برای محدود کردن دسترسی و بالا بردن امنیت انتقال وجود دارد. همواره باید به خاطر داشت ضعیف ترین حلقه زنجیر نیست.

مقایسه سطح امنیت دوربین مدار بسته تحت شبکه با آنالوگ (مقاله قسمت اول)

مقاله قسمت اول

آیا پیش از ترک منزل، درب ها را قفل می کنید؟

اکثر افراد پیش از ترک منزل، درب ها را قفل می کنند، اما آیا از این بابت که شخص دیگری کلید منزل ندارد، می توان مطمئن شد؟ با قفل کردن درب منزل می توان از ورود افراد جلوگیری کرد، اما اگر کسی به کلیدهای ما دسترسی یابد به سادگی می تواند وارد منزل ما شود. حفاظت از اطلاعات نیز همچون حفاظت از منزل است، در این مقاله به سیستم های نظارتی و امنیتی برای حفاظت از اطلاعات خواهیم پرداخت.

همواره یکی از مهم ترین مسائل عمده سازمان ها حفظ امنیت بوده است. تفاوتی که امروزه نسبت به گذشته در این مورد مشاهده می شود، تغییر شیوه های حفاظتی است. یکی از روش هایی که طی چند سال گذشته استفاده شده است کاربرد آی پی اختصاصی برای انتقال اطلاعات می باشد. نکته قابل توجه در روش های گوناگون سطح امنیتی و میزان آسیب پذیری در برابر حفره های امنیتی می باشد. در این مقاله سعی بر این است تا به توضیح روش ها و تکنیک های متفاوتی که می توانند سیستم های تحت شبکه را گسترش دهند، بپردازیم.

ما به عنوان یکی از پیشروان صنعت نظارت تصویری بر پایه آی پی، مشاهده می کنیم که در زمینه صنعت آنالوگ برخی کاربران از نحوه عملکرد این شبکه ها در حیطه انتقال و ذخیره اطلاعات راضی بوده و توجهی به سطح امنیت آن ندارند. ما در این زمینه با این کاربران موافق نیستیم وامنیت شبکه های دیجیتال را بیشتر از آنالوگ می دانیم و البته برای این مخالفت دلایلی داریم:

طراحان می توانند در زمینه امنیت شبکه ها چه آنالوگ و چه دیجیتال تلاش کنند، اما ابزار امنیتی در این دو شبکه یکسان نمی باشد.

حفاظت اطلاعات و روش های به کد در آوردن داده ها در سیگنال های آنالوگ تقریبا وجود ندارد.

کپی برداری اطلاعات از یک سیستم آنالوگ می تواند بدون به جا گذاشتن هیچ ردپایی انجام گیرد.

تصاویر آنالوگ را می توان بدون به جا گذاشتن اثری تغییر داد و یا سانسور کرد.

تعداد ابزار حفاظتی در زمینه سیستم های دیجیتال، بی شمار است.

ابتدا اجازه دهید به موارد اصولی و اختلافات بین دو سیستم بپردازیم:

موارد اصولی

شما قادر هستید به هر اندازه که تمایل داشته باشید سیستم خود را محدود کنید. در این خصوص در نظر بگیرید که شما می توانید درب منزل تان را قفل کنید و یا بدون قفل کردن، منزل را ترک کنید.

یک دوربین تصویری در شبکه تنها در صورتی قابل دسترسی است که مجوز آن را صادر کرده باشید.

قدرت هر زنجیر به اندازه ضعیف ترین حلقه آن است.

تفاوت اساسی شبکه های آنالوگ و دیجیتال

یک وسیله در شبکه ای مبتنی بر آی پی یک جزء فعال می باشد و می تواند اطلاعات را به صورت فعال پردازش کند.

یک جزء آنالوگ نمی داند که کجاست و چه می کند بنابراین غیرفعال است.

مقایسه دوربین های مداربسته و سیستم های تحت شبکه

یک سیستم متشکل از دوربین مدار بسته سنتی، همان گونه که از نامش برمی آید، بسته عمل می کند. در این سیستم شما تنها قادرید به واسطه مدار داخلی دسترسی را مقدور سازید و هیچ امکانی برای دسترسی به دیگر سیستم های خارج از مدار داخلی وجود ندارد، زیرا این سیستم یک سیستم بسته است. تمام سیسم کشی ها اختصاصی است و از سیستم های دیگر مجزا شده است. هدف اصلی در این سیستم ارائه یک مجموعه تک منظوره می باشد، در این شبکه ما قادریم بدون اینکه شخصی متوجه شود تصاویر را تحریف کرده و یا حتی قطع کنیم.

یک سیستم مبتنی بر آی پی با طراحی مشابه نیز یک سیستم بسته و اختصاصی است که سیم کشی و تجهیزات شبکه خود را با دیگران به اشتراک نمی گذارد و تنها راه دسترسی به آن استفاده از مدار این سیستم می باشد. به عبارتی این سیستم نیز یک سیستم بسته است، اما در اینجا شباهت ها به پایان می رسد.

هرچند که شما به صورت الکترونیکی قادرید به شبکه متصل شوید، اما تنها در صورتی می توانید از اطلاعات استفاده کنید که از مدیر شبکه مجوز داشته باشید. روش های متعددی برای پیشگیری از تحریف تصاویر وجود دارد. در این مقاله به برخی از این روش ها می پردازیم. نیاز یک سیستم مبتنی بر آی پی جهت به اشتراک گذاشتن بخشی از داده ها یا ابزارهای خود با دیگر سیستم ها را می توان با طراحی و مدیریت صحیح برآورده ساخت. بدین شکل تنها افرادی که مجاز به استفاده از اطلاعات می باشند به آن اطلاعات دسترسی پیدا می کنند و دیگران قادر به تغییر اطلاعات نمی باشند. در این مقاله به این مباحث نیز خواهیم پرداخت.

تهدیدات

یکی از تهدیداتی که شبکه را مورد هدف قرار می دهد، این است که شخصی بدون مجوز به اطلاعات شبکه دسترسی یابد. این مشکل اغلب در شبکه های بی سیم به گوش می رسد و دلیل آن باز گذاشتن درب ورودی می باشد.

هنگامی که یک کاربر وارد شبکه می شود، قادر است از اطلاعات استفاده کرده و در کنار این مورد ویروس هایی را نیز وارد شبکه نماید که به سرور و شبکه آسیب برسانند. برای جلوگیری از این گونه آسیب ها و تهدیدات تکنیک هایی وجود دارد که یکی از اساسی ترین آنها استفاده از رمز عبور و فیلترینگ آی پی می باشد. بدین شکل تنها کاربرانی که مجوز داشته باشند، می توانند به شبکه دسترسی پیدا کنند.

همواره به خاطر داشته باشید که قدرت یک زنجیر به اندازه ضعیف ترین حلقه آن است، پس باید حلقه های ضعیف را تقویت کرد. در یک سیستم، رمز ورود به منزله کلید است. فیلترینگ آی پی تنها به کاربرانی اجازه دسترسی می دهد که آدرس آی پی آنها از قبل برای شبکه معرفی شده باشد. البته می توان این روش را با محدود کردن دسترسی از طریق آدرس MAC کامپیوتر کاربر نیز تقویت کرد.

شبکه های تک منظوره در برابر شبکه های چند منظوره

همانگونه که در بالا توضیح داده شد، یک شبکه تک منظوره که به شبکه های ویدئویی اختصاص داده شده باشد، می تواند به وسیله رمز ورود و فیلترینگ آی پی از ورود کاربران غیرمجاز جلوگیری کند. برای افزایش ایمنی می توان از سیستم کدگذاری و معرفی استفاده کرد. در زیر این موارد را بیشتر بررسی می کنیم.

در شبکه های چند منظوره پیچیدگی بیشتر است و باید موارد بیشتری را مدنظر قرار دهیم. برای مثال باید از تداخل سیستم ها جلوگیری کنیم. اینگونه شبکه ها باید به شکلی طراحی شوند تا ترافیک بین سیستم ها را از یکدیگر جا کرده و کاربران مربوط به زیر سیستم ها را از یکدیگر تمایز بدهد. اگر سیستم به خوبی مدیریت شود و سطح امنیتی به شکلی مناسب ارایه شود، احتمال تهدید به حداقل می رسد. برای افزایش سطح ایمنی در این سیستم نیز می توان از سیستم کدگذاری و معرفی استفاده کرد.

شبکه های بسته در اینترنت

یکی از مباحث بسیار حساس، حفظ امنیت در زمانی است که شبکه به اینترنت متصل می شود. اتصال به اینترنت می تواند جهت انتقال تصاویر و یا دسترسی کاربران اینترنت به سیستم ویدئویی باشد. هر کامپیوتری که به شبکه اینترنت متصل می شود باید از سطح ایمنی و حفاظتی بالایی برخوردار گردد.

اگر سیستم بسته باشد و به اینترنت نیز متصل نباشد، محدودیت کاربری وجود دارد و تنها کاربرانی که ما برای سیستم تعریف کرده ایم اجازه اتصال به شبکه را دارند، اما اگر شبکه به اینترنت متصل شود، کلیه دوربین ها از طریق اینترنت قابل دسترسی می گردند، البته این مساله مطلوب ما نیست بلکه باید بتوان کاربران را محدود کرد و از طریق اینترنت نیز به آنها اجازه دسترسی داد. برای دستیابی به سطح ایمنی مقبول، می توان از روش های متنوعی استفاده کرد. برخی از این روش ها شامل حفاظت به واسطه رمز ورود، فیلترینگ آی پی، فیلترینگ آدرس MAC راه حل های VPN معرفی و کددهی با استفاده از SSL/TLS می شود.

پایان قسمت اول

نصب دوربین مدار بسته آسانسور

محیط بالای کابین آسانسور به علت وجود موتورها، رله ها، سوئیچ ها و مدارهای الکترونیکی به شدت نویزی است. یکی از ویژگی های فیبر نوری عدم نویزپذیری آن است و به همین دلیل می توان از فیبر نوری برای انتقال بدون نویز سیگنال ویدئو از کابین آسانسور، به جعبه تقسیم و سپس از آن به نمایشگر استفاده کرد. امروزه برای حل مشکل کابل کشی و محیط نویزی بالای کابین آسانسور، استفاده از سیستم های انتقال بی سیم تحت پروتکل های ۸۰۲٫۱۱ به عنوان جایگزین کابل کواکسیال، زوج تأیید شده و فیبر نوری مطرح شده است. فهرست تجهیزات لازم برای این سیستم آنالوگ در آسانسورها و راهرو در جدول ۹-۱ گردآوری شده است.

سطح روشنایی فضای داخل کابین در اثر باز و بسته شدن درب آسانسور تغییر می کند. از این رو برای جلوگیری از تأثیر تغییرات سطح روشنایی بر کیفیت ویدئو باید از لنزهایی با دریچه دیافراگم خودکار یا دستی و یا شاتر الکترونیکی استفاده شود. میدان دید افقی لنزی با فاصله کانونی ۳٫۵ میلی متر روی حسگر ۱٫۲ اینچی، ۱۰۴ درجه است. میدان دید افقی همین لنز با فاصله کانونی ۲٫۸ و ۲٫۲ میلی متر روی حسگرهای ۱٫۳ و ۱٫۴ اینچی به ترتیب ۹۶ و ۹۳ درجه است. برای داشتن میدان دید ۶۰ درجه (مناسب برای پوشش راهروی منتهی به آسانسورها) باید از لنزی با فاصله کانونی ۸ میلی متر و حسگر ۱٫۲ اینچی،و یا لنزی با فاصله کانونی ۶ میلی متر و حسگر ۱٫۳ اینچی استفاده شود. تعیین ابعاد نمایشگرهای داخل راهرو تحت تأثیر ابعاد راهرو فاصله افراد از آنها و طریقه نصب روی پایه نگهدارنده قرار دارد و قطر آنها باید به اندازه ای بزرگ (۱۷ تا ۲۳ اینچ) باشد که تصویر چهره و رفتار افراد داخل آسانسور به راحتی قابل تشخیص باشد. وضوح تصویر نمایشگرهای داخل اتاق کنترل باید بالا باشد و به همین دلیل از این رو استفاده از نمایشگرهای لامپی یا LED با قطر ۹ یا ۱۵ اینچ توصیه می شود. دستگاه دی وی آر با ۴ کانال برای ضبط و مدیریت ویدئوی دوربین های آسانسور استفاده می شود و چاپگر داخل اتاق کنترل با ذکر تاریخ، زمان و نام دوربین، یک نسخه چاپی قابل استناد در دادگاه ها تولید می کند.

فهرست سوالات و نکات مهم در طراحی سیستم ویدئوی حفاظتی آسانسور

در طراحی هر نوع سیستم ویدئوی حفاظتی آسانسور برای به حداکثر رساندن جلوگیری از وقوع جرم باید به نکات و سوالات زیر توجه گردد:

ـ دوربین مدار بسته کابین آسانسور باید به شیوه روکار نصب شود یا به صورت توکار باشد؟ توصیه می شود از دوربین روکار با برچسب هشداردهنده استفاده شود تا افرادی که قصد عمل مجرمانه دارند دچار اضطراب شوند.

ـ عدم آگاهی مجرم از تحت نظر بودن تنها مزیت استفاده از دوربین توکار یا مخفی است و در نتیجه افزایش احتمال دستگیری وی توسط نگهبانان را در پی دارد.

ـ برخی از مسافرین از وجود دوربین توکار یا مخفی دچار اضطراب می شوند. به همین دلیل استفاده از این نوع دوربین ها ممکن است تأثیرگذاری کمتری داشته باشد.

ـ میدان دید دوربین داخل کابین آسانسور باید از نوع باز باشد. بهترین سیستم ها دارای میدان دید افقی ۹۰درجه و میدان عمودی ۷۰درجه هستند. زاویه دوربین نسبت به دیوارهای کابین و سقف باید ۴۵درجنه باشد.

ـ نباید هیچ نقطه کوری در کابین آسانسور باشد.

ـ محفظه نگهدارنده دوربین باید از نوع ضدخرابکاری و ضددستکاری باشد.

ـ روشنایی داخل آسانسور باید برای استفاده از انواع حسگرهای استاندارد CCD یا CMOS مناسب باشد.

ـ آیا برای افزایش امنیت اجازه نصب نمایشگر در هر طبقه وجود دارد؟ در اکثر سیستم های این چنینی، از یک نمایشگر در راهروی منتهی به آسانسور و اتاق کنترل استفاده می شود.

ـ توصیه می شود ویدئو دوربین ها به صورت پیوسته ضبط شود.

نصب دوربین مدار بسته آسانسور

ضروری ترین ویژگی سیستم ویدئویی حفاظتی داخل آسانسور مشاهده تمام فضای داخل آن است. از طرف دیگر ویدئوی ضبط شده باید کیفیت و وضوح تصویر بالایی برای تشخیص چهره افراد داشته باشد.

تمام فضای داخل آسانسور با استفاده از دوربینی با میدان دید باز و محفظه نگهدارنده مناسب قابل کنترل است. ویدئوی این دوربین برای نمایش زنده به اتاق کنترل، اتاق مدیر و راهرو منتقل می شود و افرادی که قصد سوار شدن به آسانسور را دارند از وضعیت داخل کابین آسانسور از طریق مشاهده ویدئو در نمایشگر نصب شده در راهرو آگاه می شوند. از طرف دیگر افراد داخل آسانسور از کنترل رفتار خود داخل آسانسور مطلع می شود.

میدان دید افقی و عمودی دوربین مدار بسته نصب شده در آسانسور باید به ترتیب ۹۰ و ۷۰ درجه باشد و محور دید آن با هر دیوار و با سقف باید زاویه ای ۴۵ درجه داشته باشد. این موقعیت هندسی باعث ایجاد پوشش کامل فضای داخل آسانسور می شود. در برخی از کاربری ها برای پنهان سازی زاویه دید دوربین از پنجره های پلاستیکی یا پلی کربناتی یک طرفه اسفاده می شود. دوربین های داخل آسانسور باید مشخصات فنی دیگری نیز داشته باشند که از جمله آنها می توان به ۱) محفظه نگهدارنده با قابلیت قفل شده، ۲) دسترسی آسان به لنز و دوربین برای تعمیر کاران، ۳) پنجره نشکن پلاستیکی و قابل جداسازی، ۴) بیرون آوردن آسان دوربین مدار بسته/لنز به منظور تعمیر و سرویس، اشاره کرد. پنجره محفظه نگهدارنده باید از آن قابل جداسازی باشد و معمولا برای ساخت آن از پلی کربنات مقاوم در برابر تغییر شکل (MAR_restance) عوامل شیمیایی و ضدخش استفاده می شود. ضخامت این پنجره ها معمولا ۶٫۳۵ میلی متر است.

ترکیب های مختلفی از مجموعه دوربین/لنز/محفظه نگهدارنده برای نصب در کابین آسانسور استفاده می شود. در این ترکیب ها قسمت عقبی محفظه نگهدارنده دوربین به گونه ای طراحی شده است که در کنج تلافی دیواره های کابین با سقف قرار بگیرد و فضای کمتری از آسانسور توسط بخش جلویی آن اشغال شود. در آسانسور باید از لنزهای زاویه باز با فاصله کانونی ۳٫۵ میلی متر برای حسگر ۱٫۲ اینچی، فاصله کانونی ۲٫۸ میلی متر برای حسگر ۱٫۳ اینچی و فاصله کانونی ۲٫۱ ملی متر برای حسگر ۱٫۴ اینچی استفاده شود. با هر یک از این ترکیب ها تقریبا زاویه افقی میدان دید دوربین ۹۰ درجه و زاویه عمودی دوربین آن ۷۵درجه می شود.

در بعضی از آسانسورها از دوربین توکار استفاده می شود. برای استفاده از چنین دوربین هایی باید ۱) از یک دوربین کوچک استفاده شود و یا ۲) لنز و بخش پردازشی و کنترلی آن از هم جدا باشد ۳) استفاده از لنز زاویه قائم است. دوربین کوچکی با ابعاد 31,75*31,75*57,17 میلی متر روی دیوار کابین آسانسور یا سقف آن طوری نصب می شود که مسافران فقط لنز آن را می بینند. دوربین های که بخش فیلمبرداری آنها از بخش پردازشی جدا است در دیوار و یا سقف کابین آسانسور نصب می شود و میدان دید آنها محدود به لنزهایی با فاصله کانونی ۲٫۸ ۲٫۵ یا ۲٫۱ میلی متر می شود. معمولا حاشیه ویدئویی سیستم هایی که دوربین های آنها از لنزهای زاویه قائم استفاده می کنند سیاه می شود. اگرچه با استفاده از سیستم هایی با وضوح تصویر بالاتر این مشکل حل می شود اما در این سیستم ها قدرت پایین تشخیص چهره مسافران یک مشکل ذاتی است. معمولا دوربین ها را برای پنهان سازی پشت دیوارهای کاذب داخل کابین آسانسور و یا تزئینات داخلی آسانسور نصب می کنند.

سیستم ویدئوی حفاظتی آنالوگ با شش دوربین برای آسانسور و راهرو

در این مثال طراحی سیستم ویدئوی حفاظتی برای کنترل داخل آسانسور و راهروی منتهی به آن بررسی می شود. در سیستم ویدئوی حفاظتی این پروژه از تجهیزات زیر استفاده شده است: ۱) یک دوربین نصب شده در هر کابین آسانسور ۲) دو دوربین در راهرو ۳) چهار کابل مخصوص انتقال ویدئو از کابین آسانسور به اتاق کنترل ۴) یک سوئیچ، چهار بخش کننده، مالتی پلکسر، ۵) چهار نمایشگر: دو نمایشگر و دو نمایشگر در راهرو ۶) یکی دی وی آر ۷) یک چاپگر

ویدئوی دوربین های داخل کابین آسانسورها توسط دو نمایشگر نصب شده در راهرو به صورت چهارتایی نمایش داده می شود و از دو نمایشگر داخل اتاق کنترل برای نمایش ویدئوی دوربین های داخل کابین آسانسورها و دو دوربین نصب شده در راهرو استفاده می شود. از دی وی آر برای ذخیره و مدیریت ویدئوی دوربین ها استفاده می شود و تهیه نسخه چاپی صحنه های مدنظر نگهبانان به وسیله چاپگر انجام می شود.

ویدئوی فضای داخل کابین آسانسورها توسط دوربین های داخل کابین آسانسور (۴٫۳٫۲٫۱) فیلمبرداری می شود و از طریق بستر انتقال به چهار بخش کننده، سوئیچ یا مالتی پلکسر ارسال می شود. سپس این ویدئوها روی نمایشگرها نمایش داده می شوند و در صورت لزوم به وسیله چاپگر یک نسخه چاپی از آنها تهیه می شود. ویدئوی دوربین ها از طریق کابل های بسیار منعطفی انتقال می یابند که مسیر حرکت آسانسور کابل کشی شده اند. نقطه شروع کابل از بالای آسانسور و انتهای آن جعبه تقسیم های نصب شده در وسط مسیر حرکت آسانسور (H5/0) است. طول کابل لازم به اندازه طول مسیر حرکت آسانسور (H) است و برای اجرای کابل کشی از کابل کواکسیال استاندارد زوج تأیید شده یا فیبر نوری استفاده می شود. برق دوربین از پریز برق VAC220 سقف کابین تامین می شود. اگرچه روش اجرای این کابل کشی برای نصاب های حرفه ای و تعمیرکاران آسانسور روش آشنایی است، اما کابل کشی این سیستم ویدئوی حفاظتی کار راحتی نیست و گروه نصاب آسانسور باید اطلاع کاملی از نحوه نصب کابل داشته باشند. از آنجایی که با هر بار حرکت آسانسور کابل باید خم شود و پیچ و تاب بخورد برای بالا بردن عمر مفید کابل باید آن را از نوع بسیار منطقی انتخاب کرد. کابل کواکسیال RG59/U پرکاربردترین کابلی است که برای این کار استفاده می شود و مشخصات فنی لازم را دارد.

ادامه مقاله در قسمت دوم

راهنمای خرید کابل شبکه اترنت

کابل های رشته و Solid Core

کابل های اترنتی که در شبکه های خانگی مورد استفاده قرار می گیرند، بیشتر رشته ای هستند تا Soild.

هر کابل رشته ای، از رشته های باریک مسی که به صورت زوج به هم تابیده شده که ضخامتشان از AWG22 به AWG24 رسیده، ساخته شده اند. در این نوع سیم کشی کابل، کابل به راحتی خم شده و Patch می شود.

کابل های استخوانی، دارای یک سیم مسی با ضخامت AWG22 به AWG24 هستند. این کابل ها سیگنال ها را به آسانی انتقال می دهند و برای مسیرهای طولانی بسیار مناسب هستند؛ اما انعطاف پذیر نیستند. خم شدن بیش از حد این کابل ها به آنها آسیب رسانده و باعث شکسته شدن کابل ها می شود. این کابل ها معمولا در داخل دیوار و یا نصب شبکه در مرحله ساخت و ساز یک ساختمان استفاده می شوند.

پوشش کابل شبکه

کابل های اترنت معمولا دارای روکش PVC هستند.

با این حال، به دلیل اینکه روکش PVC به هنگام سوختن گازهای سمی آزاد می کند، به ندرت در فضاهایی که دارای گردش هوا توسط دستگاه های هواساز هستند، استفاده می شوند.

در واقع، برخی از استانداردها، استفاده از این سیم ها را در این مکان ها منع کرده اند و به جای این کابل ها از کابل پلنیومی استفاده می شود. پلنیوم یک نوع پوشش کابل نیست، کابل های پلنیومی معمولا با PVC یا تلفنی که در اثر سوختن دود کمتری از خود ایجاد کنند، ساخته شده اند.

کابل های اترنت پلنیومی به ندرت در شبکه های خانگی مورد استفاده قرار می گیرند، و به طور کلی گران تر از کابل های PVC هستند.

کابل های aerial duct،Outdoor،Aremored، و direct burial در مقابل اتفاقات محیطی درجه محافظتی بالاتری داشته و در محیط های خشن قابل استفاده هستند.

روکش این کابل ها، از ورود آب یا مواد خارجی به داخل بدنه کابل جلوگیری کرده و به گونه ای طراحی شده است که در اثر اتفاقات محیطی، پوشش کابل مقاومت بیشتری داشته باشد و حتی الامکان سیم های مسی داخل کابل دچار آسیب دیدگی نشود.

به علاوه، این کابل های با دوام، در برابر سایش و زنگ زدگی نیز مقاوم هستند. این کابل ها از لحاظ دوام و سختی پوشش متنوع هستند. با این حال، این کابل ها به ندرت برای شبکه های خانگی مورد استفاده قرار می گیرند.

در این میان کابل هایی نیز تولید می شوند که دارای پوشش های مقابل نور خورشید و سرما هستند و بیشتر جهت استفاده در فضاهای آزاد محیط های بیرونی طراحی شده اند.

انتخاب یک کابل شبکه مناسب

برای انتخاب یک کابل شبکه مناسب، ابتدا باید سرعت شبکه را مدنظر قرار دهیم. کابل Cat 5 و یا Cat 5E برای سرعت شبکه تا ۱۰۰ مگابایت در ثانیه کافی است،

اما کابل Cat 6 برای سرعت های بالاتر در نظر گرفته می شود.

گام بعدی تعیین طول کابل مورد نیاز است. سیگنال، در کابل های بلندتر دچار افت می شود، اما کابل های کوتاهتر سیگنال را سریع تر و بدون تخریب عبور می دهند. برای فواصل ۱۰۰ متر و بیشتر از ۱۰۰ متر، کابل های Cat 6 یا Cat 6a مناسب هستند. کابل Cat 5E برای فواصل ۱۰۰متر و یا کمتر از آن، و کابل Cat 5 برای فواصل کمتر از ۲۰ متر پیشنهاد می شوند. در نهایت، در گام آخر باید Connector مناسب برای کابل انتخاب شود.

در مجموع می توان گفت کابل های Cat 5E و straight،Cat 6 through، رشته ای،زوج سیم به هم تابیده بدون روکش،و کابل های روکش دار pvc برای استفاده در شبکه های خانگی مناسب هستند.

جمع بندی

یافتن کابل شبکه مناسب در زمان راه اندازی یک شبکه خانگی بسیار مهم و ضروری است. انتخاب یک کابل مناسب تفاوت های زیادی ایجاد می کند. سرعت شبکه،طول کابل، و نوع کابل از عوامل مهم به هنگام خرید کابل به شمار می آیند. برای ارتقاء یک شبکه، کابل Cat 6 بسیار مناسب است، این نوع کابل برای بروزرسانی در آینده بسیار مناسب است.

راهنمای خرید کابل شبکه اترنت

ادامه مقاله قسمت دوم

کابل شبکه

ساختار کابل شبکه

کابل شبکه یا Ethernet،در گونه های مختلفی ساخته شده است. ساختارهای ساده تر این کابل در شبکه های خانگی مورد استفاده قرار می گیرد؛ برخی اصطلاحات مورد استفاده در این پیرامون به شرح زیر می باشند.

کابل زوج سیم به هم تابیده بدون روکش (UTP) و کابل زوج سیم به هم تابیده روکش دار (STP)

همانطور که در مطالب قبل اشاره شد، کابل اترنت معمولا از چهار جفت سیم به هم تابیده مسی ساخته شده است.

کابل ها را می توان به دو گروه زوج سیم بدون روکش (UTP) و زوج سیم روکش دار (STP) طبقه بندی کرد.

کابل های زوج سیم به هم تابیده روکش دار، برای جلوگیری از تداخل با دستگاه های دیگر و به طور کلی کارایی بالاتر طراحی و ساخته شده اند.

با این حال، این نوع کابل ها به ندرت در شبکه های خانگی مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین این کابل ها بسیار گران تر از کابل های UTP هستند. در مواردی استفاده از این کابل ها توصیه می گردد که قرار است کابل شبکه در محیطی که به لحاظ فرکانسی نویزی آلوده است مورد استفاده قرار می گیرد. شایع ترین مورد استفاده از کابل شبکه STP زمانی است که کابل شبکه از مسیری عبور می کند که کابل برق هم از همان مسیر عبور کرده است.

راهنمای خرید کابل شبکه اترنت 

دوربین مدار بسته

کابل شبکه (اترنت) برای اتصال سیمی کامپیوتر به شبکه، مودم و روتر مورد استفاده قرار می گیرد. کابل اترنت، داده را از طریق جفت سیم های مسی به هم تابیده یا سیم های (Solid Core استخوانی) که به کانکتورهای RJ-45 متصل می شود، انتقال می دهند. این زوج کابل های به هم تابیده از چهار جفت سیم مسی به هم پیچیده مسی ساخته شده اند.

در برخی موارد، تنها از دو زوج سیم مسی (۴رشته) برای انتقال اطلاعات استفاده می شود، اما در کابل هایی که سرعت انتقال اطلاعات بالاتری دارند، هر چهار جفت سیم (۸رشته) مورد استفاده قرار می گیرند. در اغلب موارد اتصالات سیمی با ثبات تر و مورد اعتمادتر از اتصالات بی سیم هستند. همچنین می توان از انواع مختلفی از کابل ها برای کاربردها و مسافت های متفاوت استفاده کرد.

در اغلب کابل های شبکه (Ethernet) با افزایش مسافت سیگنال ها افت پیدا می کنند. همچنین نوع کابلی که استفاده می شود، بر سرعت و اتصال شبکه تأثیر بسزایی دارد، از این رو مهم است که برای هر کاربرد خاص، کابل مناسبی انتخاب شود.

انتخاب یک کابل شبکه مناسب، به نوع شبکه، سرعت، مسافت، ناحیه پوشش داده شده و عملکرد کابل وابسته است.

انواع کابل شبکه

امروزه کابل های شبکه گوناگونی در بازار یافت می شوند. این کابل های متنوع، معمولا در دسته بندی های مشخصی قرار می گیرند، همچنین این کابل ها را می توان از طریق انواع پلاگ های استفاده شده در آنها از یکدیگر متمایز نمود.

دسته بندی کابل اترنت

دسته بندی کابل های شبکه توسط انجمن صنایع الکترونیک و انجمن صنعت مخابرات (EIA / TIA) مشخص شده است. این دسته بندی براساس عملکرد و کارایی هر کابل، سرعت، فرکانس شبکه و یا همان پهنای باندی که پشتیبانی می کند تعیین شده است.

جدول زیر حاوی مختصری از رایج ترین کابل های شبکه است.

همانطور که در جدول بالا ذکر شد، کابل Cat 5E رایج ترین کابل بین کابل های شبکه بوده و از نظر اقتصادی نیز به صرفه می باشد.

سوکت های کابل شبکه

کابل های شبکه، در هر پایانه خود دارای یک سوکت می باشند. نوع سوکت و یا اتصال هر کابل به نحوه استفاده از آن وابسته است. معمول ترین کابل ها رایج با عنوان Straigh-through شناخته شده اند.

سیم های رنگی کوچکتر که کابل را تشکیل می دهند، دارای یک ترتیب رنگی یکسان از جهت چپ به راست می باشند. این کابل ها، برای اتصال دو دستگاه مختلف مانند یک کامپیوتر به یک هاب یا سوئیچ، یا یک روتر به یک سوئیچ استفاده می شود. یک کابل Crossover، ترتیب رنگی متفاوتی در دو انتها دارد. این نوع کابل برای اتصال دو دستگاه مشابه به یکدیگر بدون استفاده از سوئیچ شبکه است. به عبارت دیگر، یک کابل Crossover برای اتصال مستقیم یک کامیپوتر به یک کامپیوتر دیگر، و یا اتصال یک سوئیچ به سوئیچ دیگر مورد استفاده قرار می گیرد.

امروزه با توجه به تغییر فن آوری در پورت اترنت کامپیوترها یا سوئیچ ها، عموما نیازی به استفاده از کابل Crossover وجود ندارد.

ادامه مقاله در قسمت دوم

undefined

انتخاب صحیح دوربین مدار بسته

تمام تصویر متحرک ویدئویی در حقیقت از تصاویر ثابت یا همان فریم ها تشکیل شده اند. هر فریم از دو فیلد تشکیل گردیده است. یکی از آنها زمانی ساخته می شود که CCD محیط را دقیقا ۲۲۶۲/۱ مرتبه پویش کند. نتیجه این پویش بر روی مانیتور شما مجددا ساخته می شود. پویش دوم شامل ۲۲۶۲/۱ خط است که دقیقا نیم خط پایین تر از خط قبلی قرار گرفته و در ترکیب با پویش اول تصویر شامل ۵۲۵ خط را شکل می دهد. زمانی که این دو خط به طور مناسبی هم زمان شوند و با نسبت 2:1 در هم پیچیده شوند، یک تک فریم کامل ویدئویی ساکن شکل می گیرد.

دوربین مدار بسته برای هم زمان کردن فرایند ایجاد ویدئویی متحرک از ولتاژ AC استفاده می کنند. در کشورهایی مثل ایالات متحده که از جریان متناسب با فرکانس ۶۰ هرتز استفاده می شود. هر ثاینه از ویدئو دارای ۶۰ فیلد است که ۳۰ فرمی را ایجاد می کنند. در اروپا و دیگر نواحی که از فرکانس ۵۰ هرتز استفاده می شود. در هر ثانیه ۵۰ فیلد و در نتیجه ۲۰ فریم ایجاد می شود.

از نظر چشم انسان این فریم های ویدئویی به صورت تصاویر متحرک دیده می شوند. کل ولتاژ تولید شده، از پایین ترین نقطه پالس همگام تا بالاترین نقطه آن یعنی سطوح سفید، برابر یک ولت است، بنابراین ولتاژ پیک تو پیک آن ۱ ولت است. بخش مربوط به روشنایی سیگنال از ۳/. ولت تا ۱ ولت است و بنابراین ماکزیمم آن ۷/. ولت است. این یک سیگنال ویدئویی مرکب نامیده می شود زیرا اطلاعات مربوط به هم زمانی و ویدئو در یک سیگنال گرد آمده اند.

سایز فرمت سی سی دی CCD

دوربین های اولیه دوربین مداربسته دارای یک تیوپ دایره ای به عنوان سنسور بوده اند. سایز فرمت برابر قطر این تیوپ است که به نوعی قطر تصویر را تعیین می نماید.

اگرچه امروزه سنسورهای دوربین مدار بسته چیپ هایی سیلیکن تخت و مستطیلی هستند اما هنوز هم از همان روش اندازه گیری استفاده می شود.

سایز فرمت (میلی متر)

سی سی دی CCDهای بزرگتر نور بیشتری را جمع آوری می کنند و بنابراین نسبت به سی سی دی های کوچکتر حساسیت بیشتری دارند. قیمت دوربین مدار بسته، متناسب با سایز سنسور آن افزایش می یابد. بنابراین در انتخاب سایز سنسور هم بودجه و هم کارکرد دوربین مدار بسته باید در نظر گرفته شود.

نکته حائز اهمیت تناسب عدسی با سنسورهای انتخابی می باشد چرا که عدسی ها نیز برای سایزهای مشخص سنسور طراحی شده اند.

عدسی دوربین مدار بسته

عدسی ها چشمان یک سیستم دوربین مدار بسته محسوب می شوند. وجود آنها برای ساخت توابع مختلف ویدئویی ضروری است. عدسی ها در واقع دو کار اساسی انجام می دهند. نخست اینکه صحنه ای که بر روی مانیتور به تصویر کشیده خواهد شد را تعیین می کنند که این تابعی از فاصله کانونی است. دوم اینکه مقدار نور وارد شده به سنسور را کنترل می کنند که این عملکرد عنبیه چشم است. فاصه کانونی می تواند ثابت یا متغیر باشد (مثل لنز زوم) عنبیه را می توان از طریق دوربین به صورت دستی یا اتوماتیک کنترل کرد.

انواع مختلف عدسی

چگونه می توان در شرایط مشخص بهترین عدسی را انتخاب کرد؟ عدسی ها دارای مشخصات متعددی هستند که همگی باید متناسب با نیاز شما باشند.

عدسی ها با فاصله کانونی ثابت

این نوع عدسی ها ساده ترین نوع عدسی هستند و در نتیجه از انواع دیگر ارزان قیمت تر می باشند. میزان فاصله کانونی که باید از پیش تعیین شود نیاز به محاسبات دارد تا بتوان عدسی را انتخاب نمود که بیشترین سازگاری را برای محل مورد نظر داشته باشد. این محاسبات براساس سایز دلخواه میدان نمایش و همین طور فاصله آن از دوربین انجام گیرد. در حالت معمولی عدسی ها برای داشتن جزئیات بیشتر، دارای میدان دید باریک ۳۰درجه و یا میدان دید ۶۰درجه هستند.

عدسی ها با فاصله کانونی متغیر

این عدسی ها انعطاف پذیری بیشتری را فراهم می نمایند و به شما امکان می دهند تا میدان دید را به صورت دستی تعیین کنید اگرچه اندکی گران قیمت ترند ولی متداول تر می باشند. چراکه قادر خواهید بود تنظیمات دقیق تری را در صحنه داشته باشید.

آنها همچنین فرایند تعیین مشخصات را ساده تر می سازند چرا که داشتن میدان دید متغیر در عدسی به این معنی است که تنها از یک عدسی می توان برای تمام دوربین های موجود در سیستم استفاده نمود.

عدسی های اصلاح شده مادون قرمز

چشم انسان تنها قادر است بخش مرئی طیف نور را ببیند. آن سوی نور مرئی بخشی از طیف قرار دارد که مادون قرمز را در برمی گیرد. نور IR بر دقت تولید مجدد رنگ ها اثر منفی می گذارد به همین دلیل در تمام دوربین مدار بسته های رنگی از یک فیلتر قطع IR استفاده می گردد تا به کلی یا تا حدی مانع از رسیدن نور مادون قرمز به سنسور شود. این یعنی در دوربین مداربسته استاندارد رنگی، دیگر نیازی به عدسی اصلاح شده مادون قرمز نیست.

اما دوربین های تک رنگ و روز/شب می توانند از مزایای این عدسی بهره مند شوند. ادوات سی سی دی CCD دوربین مداربسته حفاظتی می تواند نور IR را آشکار سازد و از آن برای کمک نمودن جهت روشن کردن ناحیه مورد نمایش استفاده کند. در حقیقت استفاده از عدسی های معمولی در دوربین های تک رنگ یا روز/شب معمولا منجر به ایجاد تصویر تار یا بدترین حالت غیرمتمرکز می گردد در واقع این عملکرد به دلیل آن است که طول موج نور مادون قرمز با نور مرئی متفاوت است، بنابراین نقطه فوکوس نور مادون قرمز نسبت به نور مرئی در مکان دیگری قرار می گیرد.

در نتیجه با استفاده از عدسی های معمولی و تنظیم فوکوس در نور روز، تصویر شب هنگام زمانی که از روشنایی مادون قرمز استفاده می گردد، از فوکوس خارج شده و محو می شود و برعکس این عمل نیز اتفاق می افتد. در واقع می توان این مشکل را با استفاده از عدسی های اصلاح مادون قرمز برطرف کرد که هر دو مرئی و مادون قرمز را در یک صحنه عمودی فوکوس می کند.

عدسی های اصلاح شده مادون قرمز تنها برای استفاده به همراه روشنایی مادون قرمز در شب هنگام نیستند. بسیاری از منابع نوری حاوی بخشی از طیف نوری مادون قرمز هستند. بنابراین استفاده از عدسی های اصلاح شده مادون قرمز در یک دوربین تک رنگ یا روز/شب تصاویر تیزتری را ایجاد می کنند چرا که تمام نور متمرکز می شود.

عدسی های دارای زوم موتوری

عدسی های زوم پیچیده ترین نوع عدسی هستند و بیشترین عملکرد را نیز ارائه می کنند این نوع عدسی ها را می توان از راه دور کنترل نمود و به این ترتیب امکان تغییر فاصله کانونی و حفظ فوکوس حتی حین تعقیب تصویر نیز به وجود می آید. یعنی از تنها یک عدسی می توان برای نمایش محدوده گسترده ای استفاده کرد تا ورود فرد غیرمجاز شناسایی شود، که در نتیجه می توان برای مشاهده جزئیات چهره بر روی آن زوم کرد. معمولا چنین عدسی هایی از زوم فوکوس و عنبیه خودکار موتوری استفاده می کنند تا بیشترین کارایی را فراهم کنند.

اندازه عدسی دوربین مدار بسته

دسته بندی دیگر نیز برای عدسی ها وجود دارد که به سایز آنها مربوط می شود. اندازه عدسی (1/2 اینچ، 1/3 اینچ، 1/4 اینچ و...) عبارت است از نسبت قطر آن به کل تصویر به نمایش در آمده. با اینکه اغلب از نظر اقتصادی بهتر است اندازه عدسی را مطابق با سایز حسگر دوربین انتخاب کنیم، ولی این امکان نیز وجود دارد که بتوان از عدسی بزرگتری بر روی دوربینی (تصویرسازی) با سایز کوچکتر استفاده کرد چرا که تنها کافی است تصویر حداقل به بزرگی حسگر باشد.

استفاده از یک عدسی بزرگتر در بیشتر مواقع می تواند مفید فایده باشد چرا که عمق میدان بزرگتری فراهم می شود. به علاوه استفاده از عدسی بزرگتر به این معنی است که محدوده تصویر کاملا از بخش مرکزی و مسطح تر عدسی گرفته شده که باعث اعوجاج بسیار کمتر گوشه ها و امکان فوکوس بهتر می شود.

نصب عدسی ها

در عدسی ها دوربین مدار بسته از هر دو نوع نصب C یا CS استفاده می شود که مشخص کننده نوع دندانه و ابعاد آن است. تفاوت بین این دو نوع در فاصله موجود از پشت محل نصب تا سطح حسگر است. به این فاصله ‹‹طول پشت فلنج›› گفته می شود. در عدسی های CS این فاصله کوتاه تر است که باعث استفاده کمتر از المان های شیشه ای شده که منجر به طرح فشرده تری برای عدسی می شود.

امروزه در اغلب دوربین ها از نصب CS استفاده می شود. یک عدسی CS ممکن است تنها بر روی دوربین با فرمت نصب CS نصب شود. از عدسی نوع C نیز می توان در دوربین های با فرمت نصب CS استفاده کرد به شرطی که یک حلقه آداپتور 5 میلی آمپری افزوده شود.

نوع دندانه و ابعاد آن در هر دو نوع عدسی مشابه هم هستند. بنابراین می توان هر دو آنها را بدون ایجاد هر گونه تخریبی بر روی هر یک از دوربین ها نصب کرد. با این حال روی هم رفته نمی توان از این عدسی ها بجای هم استفاده کرد ترکیب غلط عدسی و نوع نصب دوربین می تواند فوکوس را در دوربین جانب اشیاء بی نهایت دور از درون عدسی عبور کرده و بر روی نقطه مشترکی روی محور اپتیکی متمرکز شوند. نقطه ای که حسگر تصویر  دوربین مدار بسته بر روی آن قرار می گیرد، کانون نامیده می شود. از نقطه نظر طراحی عدسی ها دارای دو نقطه اصلی هستند. نقطه اصلی اولیه و ثانویه، فاصله بین نقطه اصلی ثانویه و کانون (حسگر تصویر) تعیین کننده فاصله کانونی عدسی است.

فاصله کانونی با واحد میلی متر اندازه گیری می شود. عدسی ها براساس فاصله کانونی شان به نرمال، دید وسیع و تله فوتو تقسیم می شوند. به عنوان مثال در یک دوربین با فرمت 1/3 اینچ، یک عدسی 8 میلی متری از نوع دید وسیع محسوب می شود. چرا که قادر است میدان دید وسیعی را بگیرد و برعکس یک عدسی 125 میلی متری بر روی همین دوربین در مکان مشابه، میدان دید به وضوح باریک تری را خواهد داشت. اگرچه اشیاء به میزان قابل توجهی بزرگ می شوند.

انتخاب صحیح دوربین مدار بسته

در واقع صرف نظر از تکنولوژی هایی که برای طراحی و پیاده سازی یک سیستم دوربین مدار بسته مورد استفاده قرار می گیرد. مواردی نیز وجود دارند که می بایست در تمام نصب ها مورد توجه قرار گیرند. نخست اینکه مایل هستید چه نوع اطلاعاتی را سیستم مدار بسته یا اجرای آن در اختیار شما قرار دهند؟ سه پاسخ برای این سوال وجود دارد.

۱ـ آشکارسازی: که در واقع رخداد واقعه ای را در محدوده محیطی مورد نظرشان می دهد.

۲ـ شناسایی: که در واقع تعیین می کند که دقیقا چه اتفاقی افتاده است.

۳ـ تشخیص هویت: تعیین اینکه چه کسی یا کسانی در این کار دخیل هستند.

در واقع پاسخ شما به این سوالات نوع تجهیزات مورد نیاز شما را برای یک دوربین مدار بسته از قبل تعیین می کند ضمنا ملاحظات اساسی دیگری مورد نیاز هستند که طراحی این سیستم و البته هزینه و بودجه شما را تحت تأثیر قرار می دهند.

موارد فوق شامل: کیفیت تصویر مورد نیاز – سایز محدوده به نمایش در آمده – نور موجود (ممکن است نیاز به تأمین نور اضافی در محل نصب دوربین مدار بسته داشته باشیم) – محیطی که تجهیزات در آن مورد استفاده و نصب قرار می گیرند (داخل یا خارج از فضای بسته، در محیط های استاندارد یا با ریسک بالای خرابی تجهیزات) – منبع تغذیه.

هر یک از موارد طراحی سیستم دوربین مدار بسته شما را تحت تأثیر خود قرار می دهند. به عنوان مثال اگر نیاز به نمایش دقیق تر صحنه داشته باشیم. به جای دوربین های سیاه و سفید می بایست، از دوربین مدار بسته رنگی استفاده نمائیم در حالی که از طرف دیگر رزولوشن و دقت بیشتری را می توان با استفاده از یک دوربین مداربسته نور کم سیاه و سفید یا روز/شب به دست آورد.

به عنوان یک قانون کلی، مانیتورها و دوربین های رنگی را باید در سیستمهای به کار برد که برای اهداف تشخیص هویت مورد استفاده قرار می گیرند.

اصول اولیه دوربین مدار بسته

تعیین صحیح مشخصات یک دوربین به نظر فرایندی پیچیده است. لذا فاکتورهای زیادی وجود دارند که همه باید در نظر گرفته شوند اما از طرف دیگر، تمام دوربین مداربسته از سه قسمت اصلی تشکیل شده اند.

سنسور تصویر دوربین مدار بسته:

که نور را به سیگنال و دیتاهای الکتریکی تبدیل می کند.

عدسی دوربین مدار بسته:

نور بازتابیده از شیء را جمع آوری می کند.

مدارات پردازش تصویر: سیگنال ها را سازمان دهی کرده، بهینه سازی نموده و مخابره می کنند دوربین مدار بسته در انواع تک رنگ، رنگی و روز/شب (ترکیبی از سیاه و سفید و رنگی) وجود دارند. از مزایای دوربین مدار بسته تک رنگ می توان به رزولوشن بالاتر، نور مورد نیاز کمتر در محیط نصب، و در هزینه به مراتب کمتر آنها نام برد.

از طرف دیگر دوربین های مدار بسته رنگی در مجموع هزینه به مراتب کمتر آنها نام برد.

از طرف دیگر دوربین های مدار بسته رنگی در مجموع دارای مشخصات ارائه بهتر تصویر (با نور مناسب) به همراه توانایی های بهبود یافته برای تشخیص هویت و شناسایی چهره هستند.

دوربین مدار بسته روز/شب مزایای هر دو را در بردارند و هر روز هرچه بیشتر به انتخاب مناسب تکنولوژی دوربین مداربسته برای کاربرد در محیط های درونی یا فضای باز تبدیل می شود.

سنسور تصویر دوربین مدار بسته

در قلب دوربین های مدار بسته ی جدید سنسور سی سی دی قرار دارد. یک سی سی دی CCD از یک آرایه تخت شامل دیودهای نوری (حساس به نور) کوچک تشکیل گردیده است که نور را به سیگنال الکتریکی تبدیل می کنند. هر دیود متناسب با میزان نوری که دریافت می کند ولتاژی را ایجاد می نماید. عدم وجود نور منجر به ایجاد ولتاژ صفر یا همان رنگ سیاه می شود. بیشترین میزان نور، بیشترین میزان ولتاژ یا همان سفیدی را ایجاد می نماید.

در بین این دو سطح، سایه های مختلف خاکستری قرار دارند. در مورد دوربین رنگی، یک سیگنال رنگ تاب، به سیگنال روشنایی افزوده شده تا اطلاعات مربوط به رنگ را با خود حمل نماید.

دوربین مدار بسته، سیگنال الکتریکی را پردازش نموده و آن را به یک سیگنال ویدئویی خروجی تبدیل می کند. سپس این سیگنال خروجی ضبط شده یا بر روی یک مانیتور به نمایش در می آید. گستره سطوح نوری که یک CCD می تواند از عهده آن برآید نسبتا محدود است. بنابراین نوری که سی سیدی CCD دریافت می کند باید از قبل به سطوح مشخصی محدود شده باشد.

ادامه مقاله در قسمت دوم